نتیجه گیری:
خدمات بازی درمانی حدوداً از سال 1920 م. به کار رفته وباگذشت زمان، پیشرفت چشمگیری داشته است. بازی وسیله ای است که کودک ازطریق آن تجارب آسیب رسان را کنترل می کند ومهارت می یابد ( اریکسون ) مثلاً کودکی که مدتی بیمار و یادربیمارستان بستری بوده ، فعالیت هایی مثل تزریق آمپول به عروسک یا دوستانش را نشان می دهد . یا کودکانی که درگیر جنگ ، زلزله ومشکلات خانوادگی مثل طلاق یا مرگ هستند دربازی هایشان طوری برخورد می کنند که می خواهند ازآن استرس وفشار رهایی پیدا کنند .متخصصان کودک درمطالعات انجام شده متوجه این موضوع شدند که ازطریق بازی می توان براحساسات منفی وفشارزا درکودک با برون ریزی این احساسات غلبه کنیم . اهمیت بازی درکودک تا اینجا است که میتواند بزرگسالی بهنجاریا نابهنجاری را برای وی رقم بزند.
برای کودکان که قادر به بیان مشکلات وناراحتی هایشان ازطریق گفتگو نیستند ، بازی می تواند بهترین عامل برای شناخت و درمان اختلالات آنان باشد . امروزه دردنیا درزمینه درمان توسط بازی اقدامات پیشرفته ای صورت گرفته که تمام موارد مورد نیاز راشامل می شود. درکشور ماهم اقداماتی انجام گرفته که قابل توجه است . درمراکز درمانی خصوصی ودولتی ودرمراکز توانبخشی ومهدهای کودک اتاق های بازی به شکل ساده ای شکل گرفته است که درآن خدمات درمانی وتشخیص با کادر مجرب اساتید این رشته انجام می شود . اما نکته مهم دراین بین، تأسیس این اتاق ها درمدارس است تا بتوان ازبه وجود آمدن مشکلات غیرقابل جبران پیشگیری کرد. به هرحال بازی درمانی یکی ازخدمات انسانی است که می تواند یک نسل رااز وجود مشکلات روانی واجتماعی وخانوادگی، نجات وفرزندان سالمی را به آینده جامعه تحویل دهد.
فهرست منابع:
1. ام.اکسلاین،ویرجینیا(1368). دیبز در جستجوی خویشتن.ترجمه سرور مزینی و مریم نوذرآدان. تهران: انتشارات روزبهان.
2. منصور، محمود و دادستان، پریرخ (1385). روانشناسی ژنتیک 2. تهران: انتشارات رشد.
3. اولین کنگره سراسری هنردرمانی در ایران، (9-7) آذر1385، زاده محمدی (دبیرکنگره)، پژوهشکده خانواده، مرکز مطالعات هنردرمانی، تهران: دانشگاه شهید بهشتی